Monstruos Divertidos

No mes máis oscuro do ano celebramos o Samaín e, como non, o noso libro do mes vai adicado aos monstros. Este conto que está en verso o limos cantando e todos os nenos e nenas axudaron coas súas voces. Así entre risas, cantos, bailes e pantomimas fóronsenos todos os medos.

Somos monstruos divertidos.

Los niños no tienen miedo.

Nos gusta hacer cosquillas

y comernos caramelos.

Logo de facer as preguntas de comprensión ora fixemos unha ficha na que tiñamos que pintar o monstro do inicio e do final e poñer o seu nome escrito. Os alumnos de Primaria tiveron que cavilar un pouco máis para responder algunhas preguntas sobre o conto.

Na terceira semana do mes aprendimos cousas sobre o Teatro de Sombras. Todo comezou na prehistoria, cando os homes e mulleres primitivos que vivían en covas, facían sombras diante do lume.
Logo vimos grupos profesionais polo canal youtube, e intentamos imitar figuras de animais coas mans así como interpretar unha personaxe monstruosa diante da pantalla dixital.

Na derradeira semana de outubro traballamos o lugar onde acontecen os contos: os castelos, as casas, os bosques, a cidade... Por iso fixemos en equipo un cementerio divertido...

Samaín

A PANTASMA CUCUFATE

Á pantasma Cucufate

deulle onte un sofocón:

manchouse de chocolate 

a saba de algodón.

Meteuna na lavadora,

botoulle moito deterxente,

lavouna media hora

coa auga moi quente.

E agora como alma en pena

enfurruñada e aflixida

vaga de almea en almea

A saba está encollida!

Chégalle polas cadeiras

igual que unha camiseta

e luce as pernas

e as medias de calceta.

Ten un enorme disgusto

porque, onde queira que vaia,

a quen vai matar do susto

unha pantasma en minisaia?

Samaín

Entre pócimas e ungüentos,                                           Di un turista asustado
e algún que outro maleficio,                                           que vive un monstro escocés
ser a mala dos contos                                                   completamente mollado
foi sempre o seu oficio.                                                 na metade do Lago Ness.

Esta velliña ten gracia.                                                   Conde que, con quietude,
Cando hai en Exipto voda,                                            como se fora un defunto,
con vendas da farmacia,                                                métese no ataúde
faise un vestido á moda                                                 ata dar as doce en punto.

Din que é abominable.                                                  Feito a base de remendos,
Vive na montaña nevada,                                              parafusos e costuras,
pero é peludo e amable                                                 aínda que é monstro tremendo
e a min nunca me fixo nada.                                          prodúceme gran tenrura.

As sabas de algodón                                                     Na noite de plenilunio
chéganlle polo tornecelo,                                               o mesmo en abril que xuño
e vai o espectro guasón                                                 cúbrese enteiro de pelo
oubeando polo castelo.                                                  e oubea mirando ao ceo.

Viven no cemiterio.
Son fracos e patitesos.
O can do tío Alterio
está tolo polos seus ósos.