A mamá de Marquiños estaba tan anoxada que empezou a botar fume pola boca coma se fose un dragón. Ao momento, o seu nariz converteuse nun biquelo; e a súa orella esquerda, nunha asa. Un pouco despois Marquiños recollía do chan unha teteira qeu se parecia moito a súa nai. Asustado, o neno foi ver a súa veciña, a avoa Lubi, o tío Xesús, o amigo Paco, o bibliotecario, o señor Ignacio... pero ninguén parecía capaz de arranxar aquilo. Este conto, que engancha dende o primeiro momento, está cheo de sentido de humo. Mediante a combinación do cotiá e do inesperado, trasládanos a un mundo fantástico e cheo de ritmo onde calquera cousa pode suceder.
- Marquiños esperta dun sono, tras outro, tras outro, tras outro... ata que o final percátase de que se non rompe o xarrón, mamá non se convertirá en teteira. Así que con moito coidado, érguese da cama sen estragar nada
- Cando rompe o xarrón, saen disparadas flores por todo o cuarto e mamá ponse tan contenta por ver tantas cores que non se enfada, e non se corvirte en teteira
- Mamá e marquiños entran nunha tenda a mercar un xarrón novo e máis bonito co anterior.
- Marquiños pásase todo o día pegando cada trociño do xarrón e así mamá non se convirte en teteira.
- Mamá vai a espertar a Marquiños, comezan a saltar os dous na cama e é mamá quen rompe o xarrón favorito. Marquiños e mamá convírtense en teteira.
E moitos máis
O alumnado fixo unha ficha onde ilustrou o seu final e escribiu o que aconteceu
Na seguinte semana traballamos as adiviñas da primavera. Os nenos e nenas fixeron unha ficha na que tiñan que pintar a resposta á adiviña que lles leía e logo escribir o seu nome. Na seccións de adiviñas deste blogue podédelas ver.
Na última semana fixemos un pouco de teatro, representando varias escenas do conto. Qué bos actores temos neste centro!!!!
No hay comentarios:
Publicar un comentario